Get Adobe Flash player
mod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_counter
mod_vvisit_counterDzisiaj1
mod_vvisit_counterWczoraj18
mod_vvisit_counterTen tydzień41
mod_vvisit_counterPoprzedni tydzień14
mod_vvisit_counterTen miesiąc108
mod_vvisit_counterPoprzedni miesiąc127
mod_vvisit_counterWszystkich28204

Podłączonych 1
Twój IP: 18.209.31.38
,
Dzisiaj: Mar 29, 2024

Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego obchodzi w tym roku piękny jubileusz – 80 lecie swojego istnienia, bowiem jego początki datują się od roku 1927.

A tak dla przypomnienia – włocławski Oddział SITPChem, w którym od samego początku najliczniejszą i najbardziej aktywną grupę stanowiła kadra inżynieryjno-techniczna ANWILU, powstał 1stycznia 1976 roku. I tak jest również dzisiaj. Warto też dodać, iż w odróżnieniu od kół i oddziałów z innych miast czy regionów Polski, przeżywających regres działalności i liczebności członkowskiej, we włocławskim oddziale sytuacja jest wręcz odwrotna, w ostatnich dwu, trzech latach znacznie wzrosły szeregi stowarzyszenia. W naszych Zakładach najbardziej widoczną formą działalności SITPChem są organizowane cyklicznie od trzech lat prezentacje nowinek technicznych w branżach:
mechanicznej, elektrycznej i automatyki. Te prezentacje mają charakter mini seminariów, na których konkretne zagadnienie referują specjaliści z firm zajmujących się daną tematyką. Korzyść obopólna – zainteresowani pracownicy naszych zakładów mają dostęp z pierwszej ręki do najnowszych osiągnięć i rozwiązań w branży (jest to doskonały sposób poszerzania swojej wiedzy w danym obszarze), a firma prezentująca te nowiny może zainteresować nimi potencjalny rynek. Warto też dodać, że w tych, wysoce specjalistycznych spotkaniach, bierze udział zawsze ok. 20-25 osób, nie tylko członków SITPChem, nie tylko z naszych Zakładów, ale często także z innych włocławskich firm. W roku ubiegłym takich seminariów odbyło się 22, w bieżącym ten cykl jest rzecz jasna kontynuowany, już odbyło się 5 kolejnych spotkań. Nie ma jeszcze do końca sprecyzowanych ustaleń związanych z obchodami 80-lecia istnienia SITPChem. Jak powiedział nam jednak Piotr Antecki, Prezes Zarządu Włocławskiego Oddziału Stowarzyszenia, w zamiarze członków i władz Stowarzyszenia jest mocne zaakcentowanie tej rocznicy. Ma to być zrealizowane poprzez organizację szeregu spotkań o charakterze sympozjum, czyli roboczo-tematycznych, ale też o swobodniejszym charakterze, towarzysko-integracyjnym. Mocniejszym niż ostatnio akcentami ma być zaznaczony tegoroczny Dzień Chemika.



Karty dziejów polskiego przemysłu chemicznego



RUCH STOWARZYSZENIOWY CHEMIKÓW


W roku bieżącym przypada dostojny jubileusz Stowarzyszenia Inżynierów

i Techników Przemysłu Chemicznego – jego 80-lecie. Z pewnością poszczególne Oddziały i Koła SITPChem w całej Polsce zaznaczą obchody tej rocznicy wzmożoną

aktywnością w organizacji różnego rodzaju sympozjów, seminariów, spotkań, nie tylko o zabarwieniu merytorycznej dyskusji na konkretny temat, ale także o charakterze towarzyskim, integracyjnym środowiska chemicznego.


Z nicjatywy i na prośbę działaczy włocławskiego Oddziału SITPChem,(który, przypomnijmy, bazuje na członkach wywodzących się z ANWILU) postaramy się, aby sprawy Stowarzyszeniowe często gościły na naszych łamach. Dziś chcielibyśmy przypomnieć Państwu zupełne początki rodzenia się ruchu stowarzyszeniowego polskich chemików. Miało to miejsce na długo przedtem, zanim powstał SITPChem. Zanim wykształcił się dzisiejszy model Stowarzyszenie, organizacja zawodowa inżynierów i techników przemysłu chemicznego przechodziła wiele zmian. Formy organizacyjne chemików pracujących w przemyśle w XIX wieku i pierwszych 20 latach wielu XX różniły się od obecnej postaci Stowarzyszenia. Pierwsze zgromadzenia naukowców powstawały ponad 200 lat temu, jednak chemia jako taka nie miała w nich specjalnego znaczenia, tak jak nikła była w sumie liczba osób parających się wówczas tym zawodem. Pierwszą udokumentowaną organizacją chemików było, powstałe w 1767 roku Fizyko-Chemiczne Warszawskie Towarzystwo, jednak okres jego działalności był nieznacznie krótki. Kolejne próby zjednoczenia się chemików pod wspólnym sztandarem miały miejsce na początku XIX stulecia, gdy w Warszawie powstało Towarzystwo Przyjaciół Nauk mające siedzibę w pałacu ofiarowanym na jego rzecz przez Stanisława Staszica. W rocznikach Towarzystwa Przyjaciół Nauk ukazało się w okresie jego działalności wiele prac naukowych z dziedziny chemii. Niestety, po upadku powstania listopadowego. Towarzystwo uległo likwidacji. W tym samym czasie (początku XIX wieku) chemicy w drugim z ośrodków nauki polskiej Krakowie, mieli możność uczestniczyć w działaniu Towarzystwa Naukowego Krakowskiego – jedna z jego sekcji przeznaczona była dla przedstawicieli nauk matematyczno-fizycznych i przyrodniczych. Działało ono do roku 1852. Pod koniec XIX wieku w Warszawie „odliczyć” już można było kilkudziesięciu chemików. Nie mieli oni swojej branżowej organizacji, powołanie takowej zabraniały ukazy zaborczych władz rosyjskich. Zbierali się jednak chemicy co tydzień, co dwa tygodnie w prywatnych mieszkaniach dla wymiany zdań i myśli, szukając w tych zebraniach (jak twierdził prof. J. Boguski, były asystent Mendelejewa) “sił i bodźców do prowadzenia prac zaczętych, inicjatywy do nowych, zjednoczenia sił w przedsięwzięciach przerastających siły jednostki”. W owym czasie działało jednak w Warszawie Towarzystwo Lekarskie. Za sprawą dr Szokalskiego, sekretarza Towarzystwa, a jednocześnie miłośnika nauk przyrodniczych, zaproponowano środowisku chemików zorganizowanie posiedzeń sekcji biologicznych. Inicjatywa ta związana była z zamierzoną budową wodociągów i kanalizacji, a dyskusja nad kształtem tej inwestycji i związanymi z nią zagadnieniami żywo interesowały środowisko chemiczne. Analizowano np. wody z różnych studzien warszawskich, a wyniki badań posłużyły do wydania podręcznika dla chemicznego badania wody pod względem higienicznym. W Towarzystwie Lekarskim chemicy także “nie zagrzali długo miejsca”. Znudziła ich jednostronność poruszanych na spotkaniach zagadnień i specyficzna atmosfera branży medycznej. Wydawało się, że bardziej “techniczna” atmosfera panować będzie w Resursie Obywatelskiej (rodzaj klubu środowiskowego). Jej członkami byli głównie przedstawiciele kupiectwa i urzędów, a celem tej instytucji było raczej kultywowanie życia towarzyskiego niż naukowe dysputy. Jak łatwo się domyślić i tu chemicy nie zabawili długo.


W 1884 roku powołano w Warszawie oddział „Towarzystwa dla popierania rosyjskiego przemysłu i handlu”. Przy tym Towarzystwie, w dniu 18 lutego 1888 roku powstała Sekcja Chemiczna, traktowana jako pierwsze zrzeszenie chemików w Polsce. Formy organizacyjne i cele działalności Sekcji były demokratyczne i postępowe. Jej członkiem mógł być każdy chemik bez względu na wykształcenie. Na pierwszym miejscu wśród wytycznych dla Sekcji znalazły się następujące zadania: pogłębianie wiedzy chemicznej i popularyzowanie jej w społeczeństwie. Jednak w panujących warunkach niewoli narodowej i ucisku społecznego, pełna realizacja zadań nie była możliwa, zwłaszcza w zakresie rozwoju chemii, czy podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Mimo trudności, szereg form działalności stowarzyszeniowej rozwijał się pomyślnie. Odbywano regularne spotkania, na których prezentowano wyniki prac naukowych, wygłaszano referaty i odczyty z zakresu chemii. Założono bibliotekę i czytelnię, prowadzono akcje zakupu książek i czasopism. Sprawozdania z posiedzeń Sekcji regularnie zamieszczane były w periodykach „Wszechświat” i Chemik Polski”.


Sekcja Chemiczna Towarzystwa Popierania Przemysłu i Handlu przez swą działalność traktowana jest jako prekursor Polskiego Towarzystwa Chemicznego w zakresie stowarzyszenia naukowego, jak i zrzeszenia technicznego zbliżonego do dzisiejszego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego. Działała 21 lat, kiedy to postanowiono utworzyć Koło Chemików przy istniejącym od roku 1898 Stowarzyszeniu Techników w Warszawie, co nastąpiło 13 lutego 1909 roku. Ale to już temat na kolejne spotkanie z dziejami ruchu stowarzyszeniowego chemików w Polsce...


Żeby jednak być w zgodzie z chronologią wydarzeń, wrócić musimy wspomnieniami do okresu poprzedzającego to wydarzenie do momentu powstawania Kół Chemików w różnych ośrodkach akademickich i przemysłowych jednocześnie, w różnych regionach pozostającej pod zaborami ojczyzny. Koło Chemików w Warszawie powołano w roku 1909 przy działającym od 1898 roku Stowarzyszeniu Techników. Także w 1909 roku zawiązało się Kółko Chemików-Technologów działające w strukturach Krakowskiego Towarzystwa Technicznego. Rok później, w 1910 powstało Koło Chemików przy Stowarzyszeniu Techników w Łodzi. Wymieniając mniej czy bardziej udane próby funkcjonowania różnego rodzaju organizacji przedstawicieli branży chemicznej, wspominaliśmy dotychczas o takich działaniach w ośrodkach i dziś leżących w granicach Polski. Ale pamiętać trzeba, że silnymi ośrodkami akademickimi, znanymi z intensywnej działalności na polu chemii były w XVIII i XIX wieku Wilno i Lwów. To z uczelni wileńskich wywodzi się wiele znanych postaci w dziedzinie chemii, z najznamienitszą z nich Jędrzeja Śniadeckiego, czy późniejszego twórcy naukowych podstaw eksploatacji bogactw naturalnych w Chile Ignacego Domeyki. Wspomnieć wypada, iż to właśnie w Wilnie wydany został pierwszy w Polsce akademicki podręcznik technologii. Z polskich chemików działających z kolei we Lwowie w wieku XIX, złotymi zgłoskami w tej dziedzinie wiedzy i nauki zapisali się tacy ludzie jak: Teodor Torosiewicz, który zbadał bodaj wszystkie źródła lecznicze Małopolski, czy Ignacy Łukasiewicz, twórca metody destylacji ropy naftowej i konstruktor pierwszej lampy naftowej. Istniejące w owym czasie: Lwowskie Towarzystwo Politechniczne i Krakowskie Towarzystwo Techniczne organizowały wspólnie zjazdy, na przemian w każdym z wymienionych miast oraz wydawały wspólne „Czasopismo Techniczne”. Okres pierwszej wojny światowej i pamiętna data odzyskania niepodległości w 1918 roku zmieniły także wiele w działalności na rzecz wspólnej organizacji krzewienia kultury technicznej. Pierwsze poczynania organizacyjne mające na celu utworzenie wśród inżynierów chemików stowarzyszenia o charakterze zawodowym doprowadziły do zebrania organizacyjnego i powołania Związku Inżynierów Chemików, byłych Wychowanków Politechniki Warszawskiej w listopadzie 1927 roku. To właśnie ta organizacja dała początek powstania Związku Inżynierów Chemików RP, co nastąpiło w lutym 1930 roku. Ten fakt poprzedzony był innym znamiennym w dziejach ruchu stowarzyszeniowego wydarzeniem. Otóż na II Zjeździe Chemików w Poznaniu w 1929 roku postawiono sprawę utworzenia ogólnopolskiego Związku Inżynierów Chemików, który to wniosek wywołał ożywiona dyskusję m. in. na temat rozszerzenia podstaw organizacyjnych, a mianowicie, aby tworzący się nowy Związek obejmował również absolwentów chemii wywodzących się z uniwersytetów, a nie tylko z uczelni technicznych. Ostatecznie zachowano jednak zasadę, że członkostwo Związku ogranicza się do inżynierów chemików, ewentualnie tych absolwentów uniwersytetów, którzy zdecydowanie poświęcili się działalności przemysłowej. Stanowisko takie było uzasadnione, w owym czasie istniała bowiem znacząca różnica w programach nauczania chemii w uniwersytetach i politechnikach. Związek Inżynierów Chemików liczył w chwili powstania w 1930 roku 135 członków, w przededniu wybuchu drugiej wojny światowej ta liczba sięgała 1000 członków, na ogólną liczbę 2000 inżynierów chemików zatrudnionych wówczas w kraju. Organizacyjnie Związek podzielony był na sześć okręgów: warszawski, lwowski, radomsko-kielecki, poznańsko-pomorski i krakowski. Na jego czele stał Zarząd Główny mający swoją siedzibę w Warszawie. W strukturze Związku działało szereg sekcji: odczytowa, wycieczkowa, pośrednictwa pracy, statystyczna, bezpieczeństwa pracy, Ligi Obrony Powietrznej Państwa oraz 9 tzw. sekcji fachowych: Przemysłu Nieorganicznego, Metalurgii i Hutnictwa, Gazowniczo-Koksownicza, Inżynierii Chemicznej i Chemii Gospodarczej, Materiałów Wybuchowych i Chemii Wojskowej, Kształcenia i Prac Badawczo-Technicznych, Przemysłu Organicznego, Naftowa i Materiałów Pędnych, Technologii Surowców Roślinnych i Zwierzęcych. Pierwszym Prezesem Związku Inżynierów Chemików był Bolesław Przedpełski, kolejną czteroletnią kadencję pełnił tę funkcję Józef Milewski, a od roku 1938 do wybuchu wojny Błażej Roga. I on też wznowił prace Związku na Śląsku wkrótce po wyzwoleniu... Aha, warto wspomnieć, że chemicy polscy z wykształceniem uniwersyteckim, którzy nie należeli do Związku Inżynierów Chemików, mieli swoja organizacje pod nazwą Związek Chemików Polskich.


„Protoplaści” dzisiejszego SITPChem, to głównie środowiska inżynierskie chemików praktyków, potrzebę działania we wspólnych ramach organizacyjnych poczuwali także przedstawiciele nauki. W 1919 roku na Politechnice Warszawskiej powstało Polskie Towarzystwo Chemiczne, z liczbą 118 członków założycieli. Siedzibą i centralą PTCh była (i tak jest do dzisiaj) Warszawa, ale powstały też Oddziały Towarzystwa we Lwowie, Łodzi, Krakowie (rozszerzony wkrótce o Zagłębie Śląsko-Dąbrowskie, Poznaniu i Wilnie. W 1923 roku powstały w PTCh dwie odrębne sekcje: Przemysłowa i Pedagogiczna. Działalność Sekcji Przemysłowej bliska była sprawom postępu technicznego, współpracowała ona z takimi instytucjami jak: Polski Komitet Normalizacyjny czy Akademia Nauk Technicznych. Sekcja Pedagogiczna natomiast zajęła się opracowywaniem projektów programów chemii dla gimnazjów, liceów i kursów specjalistycznych dla nauczycieli chemii. Tradycja stały się też organizowane przez Polskie Towarzystwo Chemiczne coroczne cykle odczytów propagujące najnowsze zdobycze i osiągnięcia chemii. Głównym celem istnienia Towarzystwa jest wymiana naukowej myśli twórczej, czego najlepsza okazją są cyklicznie organizowane Zjazdy. Warto dodać, iż od roku 1964 takie Zjazdy, pozwalające na stałą wymianę myśli technicznej i wzajemne kontakty i przekazywanie wyników doświadczeń pomiędzy dwiema podobnymi w założeniu, a jednak odmiennymi organizacjami społecznymi odbywają się wspólnie z SITPChem. Wracając jeszcze na chwile do czasów wcześniejszych warto dodać, iż przed wojną Polskie Towarzystwo Chemiczne reprezentowało polską chemię za granicą, tworząc w porozumieniu z Polską Akademią Umiejętności tzw. Narodowy Komitet Chemiczny. W roku 1919 Polska przystąpiła do Międzynarodowej Unii Chemicznej, której członkiem jest do dziś. Aktualnie liczba członków PTCh oscyluje wokół 2000, a siedzibą Towarzystwa znajduje się w Warszawie przy ul. Freta, gdzie od 1967 roku funkcjonuje także (będące pod zarządem Towarzystwa) Muzeum Biograficzne Marii Skłodowskiej- Curie. Opisane przez nas dotychczas organizacje techniczne zrzeszające środowiska chemików polskich bazowały w swoich strukturach na osobach z cenzusem inżyniera. Wśród techników także istniała silna potrzeba posiadania własnej organizacji branżowej, stojącej na straży interesów zawodowych tej grupy społecznej, konsolidującej środowisko także na niwie towarzyskiej. Pod koniec 1929 roku powstał w Warszawie Związek Techników RP mający zebrać w ramy organizacyjne techników ze średnim wykształceniem, bez względu na zawód wykonywany. Związek Techników RP przez dziesięć lat swej działalności na rzecz zjednoczenia techników polskich i podnosząc ich rolę i znaczenie w społeczeństwie, wydatnie wpłynął na podniesienie znaczenia zawodu technika. Mimo, że do Związku Techników RP należała liczna rzesza techników, to sporo przedstawicieli tej grupy społecznej pozostawało poza związkiem, należąc często do innych stowarzyszeń. Powstała więc koncepcja utworzenia organizacji łączącej wszystkie stowarzyszenia techników w Polsce na wzór Naczelnej Organizacji Inżynierów RP. I tak w roku 1936 powołano do życia Naczelną Organizację Stowarzyszeń Techników RP. A potem była wojna, okupacja.... i zamarcie wszelkich form zorganizowanej działalności w dotychczasowej formie i formule. Wojenne losy polskich chemików ,nie mające często nic wspólnego z wykonywanym zawodem, to temat na zupełnie odrębną opowieść...


Przejdźmy zatem do powojennych losów organizacji, która dała podwaliny ruchowi stowarzyszeniowemu, jaki znamy w dzisiejszej formie. Pierwsze po wojnie zebranie dawnego Związku Inżynierów Chemików RP odbyło się 23 marca 1946 roku w Gliwicach. Uczestniczyło w nim 74 osób – restytuowano działalność organizacji, ale w nowym wymiarze. Powołano bowiem do życia jedną środowiskową branży chemicznej organizację Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego. Nową organizację chemików polskich kontynuującą działalność Związku Inżynierów Chemików i korzystającą z jego przedwojennego dorobku, zbudowano na zasadach powszechności i demokracji. Jej atutem była otwartość na całe środowisko, do Stowarzyszenia należeć mogli nie tylko (jak dotychczas) inżynierowie, ale i technicy i mistrzowie. W 1949 roku do SITPChem przyłączyło się Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Budowlanego i Mineralnego oraz Koło Techników Ceramików. Jednak w roku 1968 organizacja inżynierów przemysłu materiałów budowlanych wyodrębniła się z SITPChem tworząc własne branżowe Stowarzyszenie.. Samo SITPChem także nie mogło jakby zdecydować do końca o swej strukturze i nazwie, która zmieniała się kilkukrotnie (w zależności gdzie była siedziba władz). Ostatecznie obecna nazwa Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego obowiązuje od roku 1968.


(Na podstawie „Historii Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego” pod przewodnictwem Henryka Konopackiego).


Materiał powstał na podstawie artykułów zamieszczonych w czasopiśmie  BAZA





Historia Oddziału SITPChem we Włocławku

(z książki "Historia Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, uzupełnione relacją kol. Józefa Trzaski)

Włocławski Oddział SITPChem został powołany 1 stycznia 1976 r. w wyniku dostosowania struktury organizacyjnej Stowarzyszenia do nowego podziału administracyjnego kraju. Przedtem włocławskie koła SITPChem działały w ramach Oddziału Bydgoskiego.
W skład nowo powstałego Oddziału weszły Koła przy: Zakładach Azotowych „Włocławek", Kujawskiej Fabryce Farb i Lakierów oraz Specjalistycznym Przedsiębiorstwie Robót Antykorozyjnych „Korchem". 29 stycznia 1976 r. odbyło się Walne Zebranie Delegatów ww. Kół SITPChem, na którym dokonano wyboru władz Oddziału. W skład pierwszego Zarządu weszli kol. kol.: Zdzisław Krupa (przewodniczący). Bernard Dyrda (sekretarz), Stanisława Fedyszak, Wanda Kocholska (skarbnik), Wojciech Dykczyński, Alojzy Jeleń, Kazimierz Kasperkiewicz, Wojciech Rybarski, Marek Schab, Edward Stachowiak i Władysław Suski.
Z początkiem II kwartału 1976 r. powołano przy Zarządzie Oddziału komisje problemowe do spraw: doskonalenia kadr technicznych i postępu technicznego, specjalistów rzeczoznawców i tłumaczy tekstów technicznych, organizacyjno-bytowych oraz młodej kadry.
Pierwsza kadencja Oddziału była okresem rozwoju organizacyjnego, dążenia do integracji środowiska włocławskich chemików, wypracowania właściwych form działalności koniecznych do realizacji zadań statutowych.
Uwzględniając specyfikę zrzeszonych Kół, Oddział aktywnie włączył się w działalność włocławskiego środowiska technicznego. Organizował wiele imprez mających na celu zarówno podnoszenie kwalifikacji zawodowych członków jak i prezentowanie najnowszych osiągnięć, techniki w poszczególnych branżach. Coroczne Włocławskie Dni Techniki umożliwiały przedstawianie działalności Oddziału szerszemu forum tj. innym stowarzyszeniom naukowo-technicznym i społeczeństwu miasta. Ze zorganizowanych w tym czasie imprez należy wymienić:
- ogólnopolską konferencję naukowo-techniczną w SPRA „Korchem" pt. ..Zabezpieczenia przeciwkorozyjne konstrukcji stalowych w przemyśle chemicznym - stan aktualny i kierunki rozwoju";
- konferencję w Zakładach Azotowych „Włocławek" pt. „Rury katalityczne używane w przemyśle chemicznym";
- naradę w Fabryce Farb i Lakierów (z udziałem specjalistów czeskich) nt. nowych technologii produkcji •wyrobów lakierniczych pigmentowanych;
- cykl odczytów na temat prawa wynalazczego;
- akcje propagandowe z okazji Tygodnia Czystości Wód.
Do osiągnięć Oddziału w okresie pierwszej kadencji zaliczyć należy zorganizowanie kursów języka angielskiego, które cieszyły się dużym powodzeniem oraz komisji kwalifikacyjnych nadających uprawnienia w zakresie obsługi urządzeń elektrycznych i energetycznych.
Oddział prowadził z dobrym skutkiem działania na rzecz pozyskania rzeczoznawców (uprawnienia te uzyskało 15 osób) i tłumaczy tekstów technicznych (16 osób).
Pierwsza kadencja zakończyła się też znacznym wzmocnieniem organizacyjnym, powstały dwa nowe Kola: przy Ośrodku Badań i Kontroli Środowiska Urzędu Wojewódzkiego we Włocławku oraz przy Oddziale Poligraficznym „Polfa" w Aleksandrowie Kujawskim, Oddział liczył ponad 350 członków.
Wybrany w kwietniu 1980 r. kolejny Zarząd Oddziału,
nie przypuszczał, że przyjdzie mu działać w szczególnych warunkach spowodowanych zapoczątkowaniem zmian społeczno-politycznych i gospodarczych w naszym kraju. W skład jego m.in. weszli kol. kol.: Jerzy Kurzewski (prezes), Wojciech Dykczyński (sekretarz). Zdzisław Krupa (wiceprezes).
Zarząd starał się kontynuować i rozwijać wypracowane przez poprzedników formy działania. Dzięki zaangażowaniu licznej grupy członków Oddziału nie zaprzepaszczono osiągnięć z lat poprzednich i nic dopuszczono do obniżenia rangi Stowarzyszenia w zakładach pracy. Starano się w realizacji działalności statutowej utrzymać apolityczność organizacji, jednocześnie szukając takich form pracy, kół, które pozwoliłyby wzmocnić rolę kadry inżynieryjno-technicznej i pozycji SITPChem w zakładach pracy. Pod względem organizacyjnym Oddział nie uległ w trakcie kadencji większym zmianom, została ta sama liczba członków, choć mniej liczne Koło „Polfa" w Aleksandrowie Kujawskim, (które uległo rozwiązaniu) zastąpiło prężne i liczne Koło SITPChem przy Włocławskich Zakładach Ceramiki Stołowej. Liczebność Oddziału przekroczyła 400 członków, przy czym najliczniejsze Koło „Azoty" skupiało 278 członków działających w pięciu sekcjach branżowych (najaktywniejsza z nich była energetyczna).
Trzecia kadencja Oddziału, która rozpoczęła się w grudniu
1983 r., zaznaczyła się szczególnie wzrostem organizacyjnym. Oddział liczył 467 członków skupionych w sześciu kołach przy następujących przedsiębiorstwach: Zakładach Azotowych „Włocławek", Kujawskiej Fabryce Farb i Lakierów, Specjalistycznym Przedsiębiorstwie Robót Antykorozyjnych „Korchem". Włocławskich Zakładach Ceramiki Stołowej, Wojewódzkim Ośrodku Badań i Kontroli Środowiska oraz Włocławskim Oddziale Biura Projektów „Prosynchem" w Gliwicach. Działalnością Oddziału kierował Zarząd w składzie kol. kol.: Antoni Lisiewicz (prezes), Romuald Jankowski (wiceprezes). Janusz Lewandowski (wiceprezes), Wojciech Dykczyński (sekretarz), Wanda Kocobolska (skarbnik) oraz Władysław Agatowski, Marek Lewandowski, Witold Suchodolski i Jerzy Pietraszewski. Na czele pozostałych władz Oddziału stali kol. Edward Cwojdziński (Komisja Rewizyjna) i kol. Zbigniew Kończyński (Sąd Koleżeński).
Cechą charakterystyczną statutowej działalności Oddziału w tej i poprzednich kadencjach było podnoszenie świadomości ekologicznej pracowników przedsiębiorstw i młodzieży szkolnej oraz szerzenie oświaty technicznej wśród członków SITPChem i pozostałych pracowników. Wśród form pracy stosowanych dla osiągnięcia tych celów należy wymienić: organizowane, co roku w kwietniu obchody Tygodnia Czystości Wód, zorganizowanie dwóch konferencji naukowo-technicznych związanych z problemami ochrony środowiska we Włocławku, pogadanki dotyczące ochrony środowiska wygłaszane w szkołach, prelekcje na ten temat dla pracowników przedsiębiorstw, wyświetlanie filmów technicznych i poświęconych ochronie środowiska, wystawy książek technicznych, audycje rozgłośni zakładowych, artykuły w prasie zakładowej, kursy oraz spotkania środowiskowe. Szczególny wkład w realizację powyższych działań wniosły Koła przy ZA „Włocławek" i Wojewódzkim Ośrodku Badań i Kontroli Środowiska, na co niewątpliwy wpływ miało zarówno merytoryczne przygotowanie ich członków, jak i prężność zarządów.
Ważną pozycją w działalności Oddziału w trzeciej kadencji były inicjatywy dotyczące racjonalnego wykorzystania surowców, materiałów, paliw i energii. W celu wymiany doświadczeń i zintegrowania służb energetycznych przedsiębiorstw chemicznych Włocławka, Oddział zorganizował w grudniu 1986 r. naradę, na której m.in. omówiono sytuację energetyczną w Polsce, w przemyśle chemicznym i macierzystych zakładach uczestników oraz przedyskutowano niektóre kierunki działań oszczędnościowych. Dobra współpraca kół SITPChem z Klubami Techniki i Racjonalizacji zaowocowała w tamtych latach wieloma rozwiązaniami racjonalizatorskimi, wśród których najcenniejsze dotyczyły nowych receptur na wyroby lakiernicze, wykorzystania odpadowej energii cieplnej oraz poprawy funkcjonowania urządzeń i instalacji produkcyjnych. Warto zaznaczyć, że Oddział SITPChem był współorganizatorem corocznego konkursu ..O retortę Alchemika" na najlepszy projekt racjonalizatorski lub rozwiązanie organizacyjno-techniczne, zgłoszone przez pracowników zakładów chemicznych Włocławka.
Znaczącą imprezą w III kadencji Oddziału Włocławskiego była polsko-jugosłowiańska konferencja „okrągłego stołu" pt. „Chemia dla rolnictwa" zorganizowana przy współpracy Zarządu Głównego w dniach 28 - 29.05.1985 r. W jej trakcie wygłoszono 5 referatów poruszających podstawowe problemy Polski i Jugosławii związane z działalnością na rzecz rolnictwa, głównie w zakresie produkcji nawozów sztucznych. Na zakończenie konferencji odbyło się także posiedzenie władz SITPChem oraz Savez Hemicara i Technologa Jugoslavije, poświęcone nawiązaniu współpracy między tymi organizacjami technicznymi.
IV Walny Zjazd Oddziału odbył się 28 marca 1987 r.
w sytuacji pewnego uspokojenia społeczno-politycznego, co nie pozostało bez wpływu na działalność Stowarzyszenia. Przygotowując ten Zjazd oraz program działania Oddziału w nowej kadencji, włocławski aktyw SITPChem nie przypuszczał, że na jej koniec przyjdzie nam działać w krańcowo różnych warunkach politycznych i gospodarczych. Nowo wybrany Zarząd działał w składzie kol. kol.: Antoni Lisiewicz (prezes), Romuald Jankowski (wiceprezes), Edward Cwojdziński (sekretarz), Wanda Kocobolska (skarbnik), Józef Kloska. Jerzy Kurzewski, Zdzisław Belkner i Marek Lewandowski.
Od września 1989 r. po rezygnacji Kol. Lisiewicza, obowiązki prezesa Zarządu pełnił kol. Z. Krupa. Pracami Oddziałowej Komisji Rewizyjnej kierował kol. Wojciech Dykczyński. Główne wysiłki Zarządu skierowane były na ożywienie działalności stowarzyszeniowej, pobudzenie kół do wykorzystania wszelkich dostępnych form działania pozwalających na umocnienie rangi kadry inżynieryjno-technicznej i podstawowych ogniw SITPChem. Podejmowano także próby większego usamodzielnienia finansowego Oddziału poprzez prowadzenie działalności gospodarczej (udział w spółce „EKO") oraz partycypowanie w zyskach Zespołu Rzeczoznawców, wypracowanych m.in. przez wykonujących w nim prace członków Oddziału. Realizowano rozpoczętą wcześniej integrację członków SITPChem w regionie poprzez kontakty z innymi stowarzyszeniami działającymi we Włocławku oraz oddziałami SITPChem w Toruniu i Bydgoszczy.
Nadal silną pozycją w działalności Oddziału były przedsięwzięcia związane z problematyką ochrony środowiska; dla podniesienia świadomości ekologicznej pracowników wykorzystywano spotkania szkoleniowe, zebrania kół oraz publikatory zakładowe. Niestety Oddział doznał w tym okresie osłabienia organizacyjnego, w 1988 r. ubyło dość liczne i prężne Koło „Ceramika".
W listopadzie 1988 r. Oddział był współorganizatorem znaczącej dla regionu konferencji naukowo-technicznej nt. stanu środowiska w rejonie Włocławka i okolic. Oprócz licznego grona włocławskich specjalistów w tej dziedzinie, w konferencji wzięło udział kilku przedstawicieli świata nauki z Torunia (UMK) i Bydgoszczy (ATR).
V Walny Zjazd Oddziału, obradujący 25.06.1990 r.,
odbywa się w zupełnie nowych warunkach ustrojowych i gospodarczych. Przedsiębiorstwa borykają się z trudnościami wynikającymi z nowych warunków, w jakich przyszło im działać: warunkach wolnego rynku, zmniejszonej ingerencji państwa w politykę gospodarczą, konieczności restrukturyzacji i podjęcia skutecznej walki z konkurencją, szczególnie przedsiębiorstw zachodnich. Ma to określony wpływ na prowadzoną w zakładach działalność stowarzyszeniową. Kadra inżynieryjno-techniczna, często zagubiona w nowych warunkach, nie widzi potrzeby dodatkowego obciążania się pracą w organizacji. Jak okaże się później była to najbardziej dotkliwa pod względem osłabienia ilościowego kadencja w dziejach Oddziału Włocławskiego.
Wybrany na V Zjeździe Zarząd ukonstytuował się następująco: kol. kol. Stanisław Chmielewski (prezes), Tadeusz Gałdyś (wiceprezes), Barbara Zaborowska (sekretarz), Bernard Dyrda (skarbnik), Jerzy Bojanczyk i Dariusz Witwicki (członkowie). Przewodniczącym Komisji Rewizyjnej wybrano kol. Juliana Fortuńskiego, a Sądu Koleżeńskiego kol. Zdzisława Krupę.
Niemal z marszu nowy Zarząd Oddziału przystąpił do realizacji najważniejszego przedsięwzięcia w nowej kadencji - XXIV Walnego Zjazdu SITPChem, który miał się odbyć we wrześniu 1990 r. Już na pierwszym posiedzeniu powołano ośmioosobowy komitet organizacyjny Zjazdu, a poprzedni Zarząd Oddziału przedstawił stan przygotowań do tej imprezy.
XXIV Walny Zjazd SITPChem odbył się we Włocławku 28 - 29 września 1990 r. Obrady odbywały się w Zakładach Azotowych, a zakwaterowanie i imprezy koleżeńskie w ośrodkach wypoczynkowych włocławskich zakładów chemicznych. Wzięło w nim udział ponad 200 osób, w tym 157 delegatów. Zjazd był wielkim świętem dla włocławskiej chemii, a także wyróżnieniem dla naszego Oddziału. Ze zrozumiałych względów największy wysiłek organizacyjny oprócz aktywu Oddziału, spoczywał na dyrekcji Zakładów. Obrady Zjazdu przebiegały twórczo i sprawnie, w gorącej nieraz, ale koleżeńskiej atmosferze. Według zgodnej opinii uczestników organizatorzy dobrze wywiązali się z tego trudnego zadania.
W kolejnych latach tej kadencji działalność Oddziału ograniczała się w zasadzie do realizacji podstawowych zadań statutowych, mimo wysiłków Zarządu by utrzymać aktywność z początku kadencji. Zmiany strukturalne i organizacyjne wprowadzone w macierzystych przedsiębiorstwach spowodowały, że kadra techniczna niechętnie angażowała się w sprawy stowarzyszeniowe. Oddział traci kolejne, związane z nim od chwili powstania, Koła „Korchem" i „Lakiery".
W maju 1992 r. Oddział, wspólnie z Radą Wojewódzką NOT i WIOŚ we Włocławku, organizuje regionalną konferencję nt. problemów ochrony środowiska, poświęconą tematom specjalistycznym związanym z działalnością przedsiębiorstw włocławskich.
Wygłoszono na niej kilka referatów poświęconych zagadnieniom ochrony powietrza i wód oraz utylizacji odpadów przemysłowych. W opinii specjalistów była to konferencja udana, dobrze łącząca osiągnięcia nauki z praktyką projektową i eksploatacyjną.
VI Walny Zjazd Oddziału obradujący 9 czerwca 1994 r.,
przebiegał w nie najlepszych nastrojach. Delegaci zdawali sobie sprawę z narastającego w Stowarzyszeniu kryzysu. Dyskusja ukierunkowana była właściwie na jeden temat. Jak wstrzymać postępujący paraliż Stowarzyszenia. Pewne nadzieje pokładano w nowo wybranych zarządach kół, może uda się im ożywić działalność, zmobilizować dotychczasowych członków i nie dopuścić do rozwiązania Oddziału.
W tej sytuacji wybór władz Oddziału nie był łatwy, a koleżankom i kolegom podejmującym się tego trudnego zadania należą się słowa uznania. W skład Zarządu Oddziału wybrano kol. kol. Józefa Trzaskę (prezes), Stanisława Chmielewskiego (wiceprezes), Zofię Zakrzewską (sekretarz), Juliana Fortuńskiego (skarbnik). Pawła Galińskiego, Zdzisława Krupę i Krzysztofa Trzeciakowskiego (członkowie). Przewodniczącą Komisji Rewizyjnej została kol. Wiesława Matecka a Sądu Koleżeńskiego kol. Jan Wenski
Dziś w połowie kadencji można powiedzieć, że obawy odnośnie rozpadu Oddziału były nieuzasadnione. Pomimo rozwiązania się Koła przy Oddziale „Prosynchem" i zmniejszenia liczebnego Koła „Azoty", Oddział funkcjonuje, a jego praca zaczyna przynosić nieznaczne zmiany na lepsze. Czas pokaże, czy był to rzeczywiście zwrot w pracy Oddziału.
Opisując historię działalności Oddziału Włocławskiego nie sposób pominąć stałej, efektywnej działalności Komisji ds. sprawdzania kwalifikacji przy eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych i elektrycznych. Spełnia ona pożyteczną rolę umożliwiając pracownikom włocławskiej chemii (głównie Zakładów Azotowych) uzyskiwanie stosownych uprawnień energetycznych na miejscu, a jednocześnie przysparza pewnych środków finansowych Oddziałowi. Od początku Komisji przewodniczy kol. inż. Karol Weidl (obecnie emeryt).
Bardzo ważnym elementem działalności Oddziału, szczególnie w okresie pierwszych czterech kadencji, był coroczny udział we Włocławskich Dniach Techniki. Impreza ta, organizowana pod patronatem OW NOT, miała charakter propagandowo-oświatowy, pozwalający społeczeństwu miasta poznać bliżej poszczególne stowarzyszenia. Oddział SITPChem miał zawsze w „Dniach" znaczący udział, prezentując wyroby macierzystych zakładów, organizując okolicznościowe wystawy, seanse filmowe i prelekcje specjalistyczne.
Nie sposób pominąć także imprez towarzyskich organizowanych w wieloletniej kadencji Oddziału: kultywowanych do dziś obchodów Dnia Energetyka (energetycy stanowili zawsze silną grupę aktywistów Stowarzyszenia), imprez z okazji Dnia Chemika, balów noworocznych i okolicznościowych, wyjazdów techniczno-turystycznych oraz programów w zakładowych rozgłośniach.
Kończąc historię Włocławskiego Oddziału SITPChem należy poświęcić trochę miejsca tym, którzy kształtowali tę historię, zaangażowaniem przyczynili się do rozwoju Oddziału, byli siłą napędową w działalności stowarzyszeniowej. W powstaniu Oddziału, jego wieloletniej działalności i - mimo znacznych strat ilościowych - utrzymaniu do dziś, ma udział szerokie gremium członków SITPChem. Wielu z nich otrzymało za swoją społeczną pracę odznaczenia państwowe, branżowe, NOT-owskie i stowarzyszeniowe, wielu zasiadało we władzach SITPChem i NOT.
Nie sposób wymienić wszystkich, ale trzeba wspomnieć o tych, którzy na trwale zapisali się w historii naszego Oddziału.
Oto Oni:
Kazimierz KASPERKIEWICZ - nieżyjący już niestety organizator, aktywista i wieloletni sekretarz Koła .Azoty" oraz członek Zarządu Oddziału.
Tadeusz WRZESIŃSKI - pierwszy prezes Koła „Azoty", wieloletni aktywny członek Stowarzyszenia, b. członek Zarządu Oddziału.
Zdzisław KRUPA - pierwszy prezes Zarządu Oddziału, wieloletni członek władz naczelnych SITPChem (w tym wiceprezes Zarządu Głównego), władz wojewódzkich NOT, władz Oddziału SITPChem. Do dziś aktywnie pracujący w Stowarzyszeniu.
Stanisław CHMIELEWSKI - długoletni aktywny członek SITPChem, członek ZG SITPChem, b. prezes Zarządu Oddziału i Koła .Azoty", wieloletni członek Zarządów Oddziału i Kola.
Wanda KOCOBOLSKA - długoletni członek Stowarzyszenia, członek Zarządu Oddziału kilku kadencji, wieloletni członek Zarządu Koła „Korchem" (niestety - dziś już nieistniejącego).
Elżbieta KIERZKOWSKA - długoletni członek SITPChem, wieloletni prezes Koła „Lakiery" i członek Zarządu Oddziału, aktywistka Stowarzyszenia od chwili powstania Koła i Oddziału we Włocławku.
Witold SUCHODOLSKI - długoletni aktywny członek SITPChem, prezes i członek Zarządu Koła „Azoty" kilku kadencji, delegat Oddziału na Kongres Techników Polskich.
Marek LEWANDOWSKI - od początku pracy zawodowej związany z SITPChem, wieloletni członek Zarządu i prezes Koła „Azoty", długoletni członek Zarządu Oddziału, delegat na Kongres Techników Polskich.
Krzysztof TRZECIAKOWSKI - od wielu lat aktywnie działający w Stowarzyszeniu, członek władz Oddziału SITPChem w kilku kadencjach, b. prezes i członek Zarządu Koła „Azoty".
Elżbieta STADNICKA - wieloletnia aktywistka Stowarzyszenia i Koła „Azoty", b. członek Zarządu Koła, reprezentująca Zakłady w sekcji ds. korozji przy ZG SITPCheni.
Halina CHMIELEWSKA - wieloletni członek zarządu Koła „Azoty" (obecnie sekretarz od dwóch kadencji), aktywnie działa w Stowarzyszeniu od kilkunastu lat.
Bernard DYRDA - długoletni członek SITPChem, wieloletni członek zarządów Koła „Azoty" i Oddziału, członek organów ZG SITPChem w kilku kadencjach.
Wojciech DYKCZYŃSKI - członek SITPChem od początku pracy zawodowej, członek władz Koła „Azoty" i Oddziału kilku kadencji (w tym dwukrotnie sekretarz Zarządu Oddziału), przewodniczący Sekcji Ochrony Środowiska przy ZG SITPChem w latach 1988 - 90.
Edward CWOJDZIŃSKI - aktywnie działający w SITPChem do chwili odejścia z Zakładów Azotowych, b. członek władz Koła i Oddziału (sekretarz Zarządu, przewodniczący Oddziałowej Komisji Rewizyjnej).
Franciszek HERMAN - długoletni, aktywny członek SITPChem, b. członek Zarządu Koła .Azoty".
Zdzisław BELKNER i Barbara GÓRZYŃSKA - aktywni członkowie SITPChem i Koła „Korchem" do chwili jego rozwiązania.
Czesława LUBIŃSKA i Janusz LEWANDOWSKI - aktywni członkowie Oddziału i Koła „Ceramika" do chwili przejścia Koła do innego Stowarzyszenia.

Opracował: Wojciech Dykczyński



UZUPEŁNIENIE DO TEKSTU OPUBLIKOWANEGO W TOMIE 15 WYDAWNICTWA SITPChem „HISTORIA STOWARZYSZENIA INŻYNIERÓW I TECHNIKÓW PRZEMYSŁU CHEMICZNEGO”

ODDZIAŁ SITPChem we WŁOCŁAWKU
w latach 1996  - 2001

Opracował: Józef Trzaska

Włocławek, listopad 2001 rok

VI kadencja istnienia Oddziału 1994 – 1998

VI kadencja pokazała że był to okres przełomowy istnienia Oddziału SITPChem we Włocławku. W drugiej połowie lat 90-tych pojawiło się szereg znaczących zjawisk mających wpływ na sytuację zawodowego ruchu stowarzyszeniowego. Po okresie przekształceń restrukturyzacyjnych w przemyśle nastąpiła stabilizacja gospodarcza, w tym stabilizacja kadr inżynieryjno – technicznych. W ślad za tym ponownie zaczęła pojawiać się potrzeba szerszego angażowania się oraz integracji środowiskowej i zawodowej. Zahamowany zastał spadek liczebności członków, a nawet przyjęto kilku nowych członków. Stan liczebny Oddziału ustalił się na poziomie około 140 członków działających w dwóch kołach tj. Koło przy ANWIL S.A. i Koło przy WIOŚ we Włocławku. Obradująca w 1996 roku w Płocku Miedzy Zjazdowa Konferencja delegatów SITPChem podjęła zadanie zreformowania Stowarzyszenia i przystosowania form działalności do zmienionej rzeczywistości społeczno-gospodarczej, oraz do nowych oczekiwań kadr inżynieryjno-technicznych. Zarząd Oddziału i Zarządy Kół SITPChem we Włocławku aktywnie włączyły się do tych inicjatyw odnowienia ruchu stowarzyszeniowego. Podjęto prace aktywizujące w środowisku, nawiązano współpracę z sąsiednimi Oddziałami SITPChem w Toruniu i Bydgoszczy ( przed 1976 rokiem teren jednego Bydgoskiego Oddziału ), oraz z Płocka ( powiązania branżowe zakładów chemicznych ).

VII kadencja w Oddziale SITPChem we Włocławku

VII Walny Zjazd Oddziału obradujący 5 maja 1998 roku przebiegał już w zupełnie innych nastrojach. Delegaci bardziej optymistycznie widzieli szansę funkcjonowania Stowarzyszenia, jego rozwoju i spełnienia oczekiwań młodych kadr inżynieryjnych, z nadzieją patrząc na spodziewaną reformę stowarzyszenia. Zjazd wybrał Zarząd Oddziału na VII kadencję w składzie kol. kol. Józef Trzaska (prezes), Paweł Ziółkowski (wiceprezes), Ewa Kasperkiewicz (sekretarz), Marianna Spalińska (skarbnik), Eugeniusz Dębski, Zdzisław Krupa, Marek Lewandowski (członkowie). Przewodniczącą Komisji Rewizyjnej Oddziału została kol. Elżbieta Stadnicka, a Sądu Koleżeńskiego kol. Elżbieta Achrem. Wcześniej na Walnych Zebraniach Kół przewodniczącymi zarządów kół zostali wybrani kol. Wojciech Dykczyński w kole przy ANWIL S.A., którego od 2000 r. zastąpił kol. Zdzisław Razmuk, oraz kol. Elżbieta Achrem w kole przy WIOŚ.

Aktywność Oddziału Włocławskiego znalazła uznanie na forum Stowarzyszenia, czego dowodem jest że na XXVI Walnym Zjeździe Delegatów SITPChem, który obradował w dniach 8-9 października 1998 roku wszyscy delegaci z Oddziału Włocławskiego zostali wybrani do władz naczelnych Stowarzyszenia na kadencję 1998 – 2002, a mianowicie: członkami Zarządu Głównego zastali kol. Krzysztof Kaczorowski i kol. Zdzisław Krupa ( członek Prezydium ZG ), kol. Halina Chmielewska członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej i kol. Józef Trzaska członkiem Głównego Sądu Koleżeńskiego.

W obecnej kadencji Oddział SITPChem kontynuuje starania zmierzające do przywrócenia stowarzyszeniu oczekiwanej pozycji w środowisku i w regionie. Przeprowadzono weryfikację i aktualizację członkowstwa, zweryfikowano listę rzeczoznawców, podjęto działania dla pozyskania członków z terenu innych zakładów we Włocławku. Kontynuowana jest organizacja okolicznościowych tradycyjnych imprez i spotkań koleżeńskich ( np. z okazji „dnia chemika”, „dnia energetyka” ). Szczególnie uroczysty charakter nadano tym imprezom w 2000 roku w związku z obchodami 75- lecia istnienia SITPChemu i w 2001 roku 25-lecia istnienia Oddziału SITPChem we Włocławku. Kontynuowana jest współpraca z sąsiednimi Oddziałami w Toruniu i Bydgoszczy. Oddział prowadzi Komisję Egzaminacyjną do sprawdzania kwalifikacji osób eksploatujących urządzenia energetyczne, powołaną stosowną decyzją URE. Komisja posiada pełny zestaw uprawnień dla urządzeń energetycznych i prowadzi działalność na terenie miasta Włocławka i okolic.

Dla zaktywizowania obecności SITPChem na terenie miasta Włocławka i regionu w maju 2001 roku utworzono Koło Miejskie SITPChem we Włocławku w skład którego włączono dotychczasowe Koło przy WIOŚ. Większej obecności SITPChem na forum Włocławskiej Rady FSNT NOT winien służyć wybór w lutym 2001 roku kol. Pawła Ziółkowskiego na członka Zarządu Rady na kadencję 2001 – 2003. Dla podniesienia prestiżu i mobilizacji do zaangażowania w pracy stowarzyszeniowej doniosłe znaczenie ma aktywna działalność na forum Zarządu Głównego kol. Krzysztofa Kaczorowskiego i kol. Zdzisława Krupy, oraz wspierająca i pomocna działalność kol. Krzysztofa Kaczorowskiego na terenie firmy ANWIL SA.

Odbudowa aktywności i znaczenia Stowarzyszenia w środowisku zaowocowała w 2000 i 2001 roku dynamicznym zwiększeniem liczby przyjęć nowych członków, głównie –co jest szczególnie ważne - młodych kadr inżynieryjno- technicznych z terenu firm Grupy ANWIL S.A., oraz z terenu innych firm i instytucji w mieście. Łącznie w tym okresie przyjęto do SITPChem ponad 40 nowych członków.

Odnowa kadr członkowskich daje już obiecujące zainteresowanie nowych członków potrzebą aktywnej pracy na rzecz stowarzyszenia i środowiska, Właśnie zespół młodych członków zorganizował w dniu 25 października udane seminarium naukowo szkoleniowe na temat nowego „prawa ochrony środowiska”, które odbyło się w Domu Technika NOT. Seminarium skierowane było do kadr kierowniczych zakładów przemysłowych i instytucji miejskich zainteresowanych problematyką ochrony środowiska. Na 2002 rok Oddział SITPChem – wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniu regionu Włocławskiego planuje zorganizowanie cyklu konferencji naukowo-technicznych i seminariów o tematyce ekologicznej i bezpieczeństwa przemysłowego.

Aktualnie – listopad 2001 roku – Oddział SITPChem we Włocławku liczy 147 członów działających w dwóch kołach tj. Koło przy firmach Grupy ANWIL S.A. ( 127 członków) i Koło Miejskie we Włocławku ( 20 członków ).

Obecna - VII kadencja władz oddziału i kół SITPChem dobiegnie końca w 2002 roku. Planuje się że kampania sprawozdawczo – wyborcza w Oddziale zostanie przeprowadzona w I kwartale 2002 roku. W IV kwartale odbędzie się XXVII Walny Zjazd Delegatów SITPChem. Oczekuje się że rok sprawozdawczo wyborczy będzie rokiem dalszych przełomowych zmian w stowarzyszeniu, które winny doprowadzić do dostosowania form pracy stowarzyszeniowej do nowych wyzwań i oczekiwań młodego pokolenia środowisk inżynieryjno-technicznych. W Oddziale SITPChem zakłada się dalszą aktywizację w pracy w środowisku miasta, w tym w strukturach Rady Włocławskiej FSNT NOT.

www.sitpchem.cba.pl